รักนะครับ จอมลวงโลก

“ไอ้เบลล์ มึงทำบ้าอะไรเนี่ย มึงห้ามทำรุ่มร่ามกับกูไม่เลือกที่แบบนี้นะเว่ย นี่มันในครัวนะ เดี๋ยวคนอื่นมาเห็นเข้า จะทำไง!”ผมรีบยกมือกุมแก้มข้างที่ถูกรุ่นน้องเอาเปรียบทันที

หอพักบ้านเดี่ยวสองชั้น มีนักศึกษาอยู่รวมกันห้าคน ทั้งหมดล้วนมาจากแถบเอเชีย จากประเทศไทยสองคือปราชญ์และเบลล์ เกาหลีสอง ไชน่าหนึ่ง

“คนรักกัน ทำไมต้องอายคนอื่นด้วยอ่ะ” หน้าทะเล้นยื่นมา คางเกยไหล่ผมเอาไว้ โดยเบลล์ยืนอยู่ด้านหลังชะโงกหน้ามา

“เพื่อนเล่นหรอ?”

“ป๊าว! ไม่ใช่เพื่อนเล่นครับ แต่เป็นเมียไง”

“ไอ้เบลล์..” ตีต้นแขนคนหน้าไม่อายเพี๊ยะไปทีนึง พูดว่ากูเป็นเมียเต็มปากเต็มคำเลยนะมึง “ ปล่อยกู..” 

เบลล์ยังคงนิ่งเฉยสองแขนโอบเอวผมแน่นขึ้นกว่าเก่า “ไม่ปล่อย”

“อย่าแตะตัวววว ปล่อยกู..”

“ไม่!”

“ไอ้เบลล์ จะปล่อยมั้ย!”

“งั้น.. พี่ก็หอมแก้มผมก่อนดิ” ชี้แก้ม ป่องแก้มมาให้

ผมมองซ้ายทีขวาทีเมื่อเห็นว่าไม่มีคนอื่นอยู่ ก็ยื่นจมูกไปชนแก้มคนขี้อ้อนให้มันจบๆ ไป 

ฟอด! 

“พอใจยังมึง” 

รุ่นน้องอย่างมัน ริอาจขึ้นครูกับรุ่นพี่อย่างผมนับครั้งไม่ถ้วน แล้วมันยังจะต้องการอะไรจากผมอีกวะ ไอ้น้องเวร 

เบลล์ยิ้มกริ่มอย่างพออกพอใจ จนน่าหมั่นไส้ 

เบลล์สั่นหัวไปมา ผมรู้ แค่นี้ไม่พอหรอกสำหรับคนหื่นได้ตลอดเวลา มันชี้ริมฝีปาก ทำปากจู๋ แล้วหลับตารอ

“ห่า ได้คืบจะเอาศอกเชียวนะมึง หัดเป็นคนแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่วะ”

“หยาบคายแบบนี้ ถูกชาร์จน๊า”

“ก็เอาดิ มึงชาร์จ กูตบ”

“ตบจูบอ่ะหรอ งั้นผมยอมก็ได้”

“ไอ้บ้า”

“บ้าแล้วรักป่ะ”

“หยอดกูตาลอดมึง ไอ้เวร..”

“อย่าด่าน้องครับ ไม่งั้นโดนกดตรงนี้ไม่รู้ด้วยนะ”

“เชี่ย มึงอ่ะ เต๊าะกูอยู่นั่นแหละ เห็นกูใจดีด้วยเอาใหญ่เลยนา”  ไอ้น้องเวร มันจะขยันทำให้พี่อย่างผมอายไปถึงไหนวะ

“เร็วๆ จูบ” 

เบลล์ยื่นปากจู๋มาใกล้อีก ผมยังคงนิ่งเฉยไม่ไหวติง ฝ่ายนั้นรอแล้วรอเล่าผมไม่ยอมจูบปากมันซะที เบลล์จึงเป็นฝ่ายเริ่มก่อน รวดเร็ว รุกราน รุนแรง

“ไอ้เบลล์ อื้อๆ” 

ผมร้องอู้อี้ในปากคนหื่นไม่เลือกที่ด้วยความตกใจ แต่ก็ไม่สามารถดันตัวคนรุ่มร่ามมือเหนียวหนึบปานตุ๊กแกออกพ้นตัวไปได้ ผมพยายามดิ้นรนขัดขืน หวังให้หลุดพ้นจากพันธนาการที่น่าหวาดเสียวนั้น ตาเบิกกว้าง แล้วต้องร้องเสียงอู้อี้ดังขึ้นกว่าเมื่อกี้ เมื่อร่างของผมถูกยกหวือไปนั่งอยู่บนโต๊ะตัวที่ว่างอย่างง่ายดาย.. เบลล์แทรกตัวยืนชิดอยู่กลางหว่างขาเรียวยาวของผม เล่นเอาผมทำอะไรไม่ถูกเลยอ่ะ  รู้โดยสัญชาตญาณว่าไม่รอดแน่ แต่ก็พยายามดิ้นรนจะลงจากโต๊ะให้ได้ ก็นี่มันห้องครัวนะโว้ย ไอ้เด็กหื่น! จะมาทำอะไรประเจิดประเจ้อแบบนั้นได้ไง ถ้าใครมาเห็นเข้าผมมิต้องเอาปี๊บคลุมหัวเลยหรือไง..

กราบสวัสดี คุณรีดเดอร์สวยๆ หล่อๆ น่ารักๆ เท่ห์ๆ ทุกท่านค่ะ นิยายเรื่องนี้ ไรท์เตอร์เคยลงให้อ่านจนจบเรื่องมาแล้วค่ะ ตอนนี้เป็นฉบับรีไรธ์ และจะขออนุญาตติดเหรียญเป็นบางตอนนะคะ  เนี่ยนเจินหวังว่าจะได้รับความเมตตาจากท่านผู้อ่านทุกท่านเหมือนเดิมจ้า

คำเตือน นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของผู้เขียนเท่านั้น ไม่มีเจตนาพาดพิงถึงบุคคลใด ในเนื้อหามีคำหยาบ มีฉากร่วมเพศ ไม่เหมาะกับผู้อ่านอายุน้อยกว่าสิบแปดค่ะ